Κατ’ αρχήν να πω ότι θεωρώ πως τα μέτρα καταστολής δεν είναι ικανά να λύσουν το πρόβλημα στη ρίζα του, καθώς αυτό έχει να κάνει με ένα συνολικό επίπεδο αντίληψης του τρόπου ζωής, στο βαθμό που αυτός παρουσιάζεται αλλοτριωμένος σε όλες της βαθμίδες έκφανσης του. Ωστόσο αναζητείται μία λύση που θα μπορέσει να αμβλύνει τουλάχιστον το πρόβλημα της ηχορύπανσης προκειμένου να καταστεί βιώσιμη στον ελάχιστον βαθμό η περιοχή για τους κατοίκους που ενοχλούνται. Γιατί σαφώς υπάρχουν και εκείνοι που δεν ενοχλούνται καθώς, άλλη επίδραση έχει ο θόρυβος π.χ. στο ισόγειο μιας πολυκατοικίας και άλλη στο ρετιρέ της ιδίας, ενώ ο δήμος έχει φροντίσει να πεζοδρομήσει σημεία εμπορικού ενδιαφέροντος και να κατευθήνει τη ροή των οχημάτων στους εμπορικά “αδιάφορους” δρόμους. Στο συγκεκριμένο δρόμο μάλιστα που κατοικώ, η είσοδος γίνεται από δύο διαφορετικά σημεία ενώ αποτελεί μοναδική διέξοδο για την κυκλοφορία (εναλλακτικές οδηγούν τα αυτοκίνητα σε μια δαιδαλώδη διαδρομή προκειμένου να φτάσουν στο επιθυμητό σημείο) με αποτέλεσμα να περνούν ακόμα και νταλίκες.
Θα προσπαθήσω να σας δώσω την εικόνα της κατάστασης όπως την αντιλαμβάνομαι: η περιοχή είναι στην κυριολεξία κατειλλημένη από καταστήματα κάθε είδους: εμπορικά, καφετέριες, μπαρ, φαγάδικα. Υπάρχουν βέβαια και τα γνωστά μπαρ όπου εκδίδονται γυναίκες, αλλά λόγω του “έργου” τους, παρουσιάζονται διακριτικότερα. Η κίνηση είναι συνεχής καθ’ όλο το 24ωρο καθώς όταν κλείνουν τα εμπορικά, αρχίζει η δουλειά στα υπόλοιπα που κρατά μέχρι το πρωι. Αυτό βέβαια από μόνο του δεν συντελεί πρόβλημα και θε έλεγε κάποιος ότι είναι δείγμα… οικονομικής υγείας η άνθιση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων σε μία περιοχή. Όμως…