Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ – 22/10/2023 (σελ. 68)
του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΙΝΟΥ
Οι πρόσφατες αλλεπάλληλες καταστροφές κυρίως στη Θεσσαλία και στη Βόρεια Εύβοια από τις σφοδρές βροχοπτώσεις και τις επακόλουθες πλημμύρες προστέθηκαν στη συνεχώς αυξανόμενη ατμοσφαιρική ρύπανση και έχουν αναδείξει εντονότερα από ποτέ τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Ενώ η σχετική αρθρογραφία και οι επιστημονικές αναλύσεις κυριαρχούν πια καθημερινά στις εφημερίδες και στα λοιπά μέσα ενημέρωσης, σχεδόν ποτέ δεν αναφέρεται κάτι για τον δεύτερο κίνδυνο για την υγεία μας που μας σφυροκοπά καθημερινά και ενίοτε όλο το εικοσιτετράωρο. Ισως επειδή συνδέεται μεταξύ άλλων με το φαινόμενο της νεολαίας μας που κυκλοφορεί σχεδόν όλο το εικοσιτετράωρο με δύο ακουστικά στα αφτιά της, παραδομένη στους εκκωφαντικούς θορύβους που συνθέτουν τη μουσική της μόδας. Δηλαδή της αμερικανικής και αγγλικής προέλευσης μοντέρνας μουσικής με αγγλικούς αποκλειστικά στίχους.
Προ ετών κάνοντας μπάνιο στην περίφημη πλαζ της Περίσσας στη Σαντορίνη συνειδητοποίησα ότι τα πολυάριθμα εστιατόρια και μπαρ της παραλίας εξέπεμπαν μεσημεριάτικα και ασταμάτητα αγγλοαμερικανική μουσική με ένταση πάνω από 80-100 ντεσιμπέλ. Και αυτή η απίθανη εμπειρία συνειδητοποίησα ότι με καταδιώκει παντού. Στα καφενεία, στα εστιατόρια, στα λεωφορεία, στα γειτονικά σπίτια, στα διερχόμενα αυτοκίνητα και ιδιαίτερα από εκείνα τα οχήματα και κυρίως τις μοτοσικλέτες από τις οποίες έχουν πριονίσει την εξάτμιση για να προκαλούν όσο γίνεται μεγαλύτερο θόρυβο.
Σύμφωνα με διεθνείς μετρήσεις η ηχορρύπανση έρχεται δεύτερη μετά την ατμοσφαιρική ρύπανση. Τα παπάκια με τις κομμένες εξατμίσεις, τα ηχεία του πλανόδιου, τα κομπρεσέρ στα έργα οδοποιίας και πάνω απ’ όλα η επί εισοσιτετραώρου βάσεως εκπομπή μουσικής κυρίως αγγλοαμερικανικής, που χάρη στην έντονη διαφήμιση και την πλούσια επιδότηση των disc jockeys ή ακόμα και του τελευταίου μαγαζάτορα για τη διασκέδαση του νεανικού κοινού μάς βομβαρδίζουν ασταμάτητα και εμείς οι εκούσιοι ή και ακούσιοι ακροατές αυτοκτονούμε διασκεδάζοντας, όπως εύστοχα σχολίασε ο σοφός Ανδρέας Δρυμιώτης («Καθημερινή», 16/7). Σύμφωνα με δημοσίευμα των «New York Times» κάθε αύξηση 10 ντεσιμπέλ από 35 ντεσιμπέλ και πάνω αυξάνει τις πιθανότητες για καρδιαγγειακές παθήσεις και για έμφραγμα κατά 4,3%. Τα 85 ντεσιμπέλ, που είναι η ελάχιστη ένταση του μουσικού θορύβου, που έχει καταγράψει ο κ. Δρυμιώτης, σημαίνει ότι οι πιθανότητες για καρδιαγγειακές παθήσεις αυξάνονται σε 14,5% και για έμφραγμα σε 21,5%. Και ο αγαπητός φίλος μέτρησε τη μουσική ένταση στα εστιατόρια όπου συχνάζει. Στα κέντρα διασκέδασης όπου ξεκουφαίνεται με τις ώρες η νεολαία παγκοσμίως πόσο αυξάνονται οι πιθανότητες αυτές;
Κάποτε έχοντας επιβιβαστεί σε αεροσκάφος της Ολυμπιακής έσπασαν τα νεύρα μου καθώς, περιμένοντας την αναχώρηση που καθυστερούσε, μου τρυπούσε τα αφτιά ρεσιτάλ εκκωφαντικού θορύβου από τενόρο σαξόφωνο, που μεταδίδονταν από τα μεγάφωνα του αεροσκάφους. Νευριασμένος από το μαρτύριο αυτό ζήτησα από την αεροσυνοδό να χαμηλώσει τουλάχιστον την ένταση ή, ακόμα καλύτερα, να διακόψει τη μετάδοση. – Δεν μπορώ, κύριε Μαρίνο, μου είπε. Γιατί η κασέτα με τη μουσική είναι σφραγισμένη και δεν μπορούμε ούτε να τη σταματήσουμε ούτε να τη χαμηλώσουμε, καθώς το αεροσκάφος έχει μισθωθεί από την κατασκευάστρια αμερικανική εταιρεία (Douglas) μαζί με τη μουσική που μεταδίδουμε υποχρεωτικά. Ετσι εξηγείται η επικράτηση αυτού του μουσικού φασισμού, που έχει σχεδόν εξαφανίσει κάθε άλλο είδος μουσικής. Ετσι πεθαίνουμε διασκεδάζοντας αμερικανικά.